-
1 урынсыз
1. прил.1) нену́жный, неуме́стныйурынсыз сорау — неуме́стный вопро́с
2) необосно́ванный, незаслу́женный, беспричи́нный, напра́сныйурынсыз курку — беспричи́нный страх
урынсыз җәберләр — незаслу́женные оби́ды
3) в функции сказ. ни к чему́2. нареч.; см. урынсызгабәхәсләшү биредә урынсыз — спо́ры тут ни к чему́
урынсыз шатлану — напра́сно ра́доваться
урынсыз үпкәләү — обижа́ться беспричи́нно
урынсыз каударлану — суети́ться без на́добности